sözlük yazarlarının vücudundaki yara izleri

benimki; (bkz: gönül yarası)

sağ bileğimde damarın hemen üstünde kesik yarası var. oluşum hikayesi baya komikli

kolumda bir yanık var küçükken olmuş yanlış tedavi sonucu kalmış öyle.

yok. (bkz: yarası olan gocunur)

boynumun sag tarafinsa bes dikis var, girtlak ve sah damar arasinda. sakallarim uzun oldugundan fark edilmez ama. edit: bir de sol elimin ustunde yanik izi var. dikkatli bakilmadikca belli olmaz ama, fark eden olmadi.

dil yarası (bkz: ilaç kapatmıyor)

ben küçükken surekli yanardım hala da yanıyom onun için vucudumda birden fazla yanık izi var

bileğimde yara izi var her gören ooo baba jilet atmış gibi mal şeyler söylüyor. benden öneri cama vurmayın. bir yeriniz kesilince jilet atmış gibi izi kalıyor. (bkz: sinir yarası )

sol bacağımda 20 santim kadarlık yarık izi ayağımda 5 dikiş bi de en nefret ettiğim su çiçeği izlerim yüzüm de çükurlar var :\

belimde ki baltadan kalma iz

alnımda 5 dikiş yarası var izi hala duruyor

sol elim de baş parmağın içine doğru 4 dikiş izi var ayrıca yine sol elimin baş parmağında üstten eklem yerinin biraz üstünde bıçak izi var çok küçük ama göz şekline benziyor.

iki kolumda da komple yara izleri var. çok yakımdakiler hariç hep sakladım. çoğu arkadaşlarım bile bilmez.

kafam da 2 adet yarık var, sol bacağım da 3 5 dikiş var, sağ bilegim de de 3 5 dikiş var sağ elimin üstünde bir yanik bir de kesik izi var sanırım hepsi bukadar :)

üstüme çocukken demlik devrildi, kolumda küçük bir yanık izi var.

elim kırılmıştı, alçı elimde yara yaptı ve izi kaldı. 5 yaşındayken kucağıma kaynar çay döküldü bacağımda kocaman iz var.

vücudumda iz yok (bkz: kusursuzluk)

ciğer yarası yanıyo sürekli

sol bileğimde iki tane birbiriyle kesişen cam kesiği var,kalbimin acısını unutıyım diye kesmiştim

sol boleğimde damarın orda bi kesik izi var makasla intihar ederken hap içip kestim sonuç olarak ölmedim ama pek yaşamıyorumda

ilk okulda şu nalet bi top vardı,paramız ona yeterdi,hayvanın biri suratıma vurmuştu da kuşparmağımın ucu kadar suratımdan alıp götürmüştühala duruyo ya la izi

üstu kesilen kavak agacinin yeniden büyüyüp buyumeyecegini merak etmiştim kavagi keserken sol isaret parmagimi da kestim, pişmanım

sol kaşımın üzerinde su çiçeği izi,sağ bileğime yatak teli girmişti onun izi,sol yanağımda da ufak bir iz var.küçükken kardeşim oyuncak plastik kılıcını sokmuştu(o da ayrı manyakmış).zaten mütemadiyen de sakarım.söyleyeceklerim bu kadar..

altı yaşındayken, bahçemize giremezsin diyen komşu çocuğuyla uzun süre iddialaşmam sonucunda çocuk fayans taşıyla boynuma bi çizik atmıştı. yara gibi değil ama çok dikkatli bakılınca fark edilen bir şey, affetmedim hala bul beni.

bacağımdaki koca oyuğa yara demem haksizlik olur heralde

apandisit var, 7 yaşında olmuştum benle birlikte büyüdü, ayrıca estetik de yok dikişler sayılıyor. bi de nasıl başardıysam bulaşık yıkarken dirseğimi kestim ondan ufak bi iz var

parmaklarda kesikler onlar bunlar

göbek deliğimin üstünde hilal ay şeklinde ütü izi var onun üstünde yanlış açılan bir yatay 15 cmlik ameliyat izim var ve yanında kültür almak icin delik izi var ardından bacağımda abimin attığı bıçak saplanmıştu onun izi var ardından diz kapağımda kesik izi var ve buna takiben bileğimde de ölmedik bunlarin hiç birinde bunada şükür

yuzumde 10 dikis var hali sahada kramponun disleri gelmisti

3 yaşındayken bardağı kırıp bir de üstüne basmışım mal gibi. sonuç olarak tabi ki ayağımın tabanında 7-8 cm uzunluğunda dikiş izi duruyor.

benim değil de kardeşimin kıçında yara izi var. çook küçükken köye gitmiştik, bol bol çamura bulandık biz de. akşam annem önce beni yıkadı sonra bu salağı(harbi salak). bu çıkınca üşümüş, geldi sobanın dibine popişini döndü, külot giymek için işte. salak sobaya çok yakındı, poposu yandı 10 gün oturamadı asşdlasşldalsşd. salak kardeş hikayesi isteyen için bende çok bol çünkü kardeşim çok salak amk

alnımda yanık izi var ... küçüktüm 5 6 yaşlarında falanım o zaman evimiz küçüktü 1 oda 1 salon biz de ablam ve abimle salonda çekyatta yatıyoduk gece uyandım herkes uyuyodu ne bokumsa kalktım işte sonra her santimini bildiğim evi kurcaladım ışığı açmadım koridorun ışığını açık bırakırdı annem gece uyanınca karanlıktan korkmayalım diye neyse koridorun loş ışığıyla etrafı karıştırıyorum hani küçük sehpalar olur ya misafir gelince bardak koymak için falan misafirin önüne konur heh işte o sehpa takımının üstünde babam çakmağını unutmuş normalde hiç el altında bırakmazdı çakmağını unutacağı tutmuş neyse ben aldım elime bu çakmağı götünü başını kurcalarken çakmağı çaktım tam o sırada yataktan kalktığım için saç baş dağınık ve bi de kısa kabarık olduğundan saçım tutuştu gözümün önünde bi alev topu resmen sonra çığlık attım tabi abim hemen kucağına alıp lavaboya götürdü beni alnımı yıkadı alnım yandı tabi yara oldu bütün alnım yanık gezdim 3 hafta kadar aslında iz kalmazmış ama yara iyileşirken kaşınır ya ben kaşımıyım diye annem sargı beziyle kapatmış hava almayınca da ufak bi iz kaldı alnımda herkes yanmış olmasına değil de çakmakla yakmış olmama şaşırır o günden beri korkarak çakmak kullanırım bu da böyle bi anımdı ortak olduğunuz için tşk

gönül yarası diyenler sukulasin amk

küçükken 3 taş oynamak için taş toplarken düştüm.bizim arsada da inşaatlarda kullanmak için çimento makinesi vardı.o makinenin tekerleği çıkmış, ucu böyle çivi gibi ama mızrak gibi de kalın yani.tam elmacık kemiğimin üstüne düşmüşüm.cm bile değil az daha sağ gözüm çıkıyodu.dikiş atıldı sonra dikine alerjim varmış. dikiş patladı.yara izi derindi ama kapandı.ama dikkatli bakınca belli oluyor.çukur var hala.

bundan 17 yıl öncesiydi, ilkokul beşinci sınıfa felan gidiyordum. günlerden salı, amcamın arabasıyla rize'de vefat eden dayımın cenazesine gidiyorduk (amcam, annem, babam, abim, ben ve kız kardeşim). bolu dağında bir yerlerdeydik. önümüzde bir otobüs ani fren yapınca amcamın direksiyonu kırmasıyla yaklaşık 20 metrelik bir şarampolden aşağı yuvarlandık. gözlerimi açtığımda ben, abim ve kızkardeşim yolun kenarına savrulmuştuk. bugün anlatılanlara göre arka camı önce abim parçalamış arkasından da kardeşimle ben savrulmuşuz. ağzımda molada aldığım sakızın kana dönüşmüş tadı vardı, gözlerim pek iyi seçemiyordu etrafı. babam ve amcamın ters dönmüş otomobilde dışarı çıkmak için konuşmalarını duyuyordum. annemden ise ses yoktu. sonra kardeşime doğru yürüdüm, kucağıma aldım, uyuyordu (?) henüz 11 aylıktı nurgül. daha fazla tutamadım kolum kırıktı. ama onun hiçbir yerinde yara izi yoktu, hala bembeyazdı. sonra etraftan geldiler, bir sürü kişi. babam ve amcam dışarı çıkmış, abim de ayılmıştı. annemi çıkaramadılar, baygındı. otomobili tekrar düzleyip öyle çıkardılar. bir darbe de ordan yedi canım annem. abim o kafayla gözlüklerini arıyordu, babam da "boşver yenisini alırız, hadi gidiyoruz" diyordu. sonra bir minibüsle en yakın sağlık ocağına götürdüler. sabahın erken saatleriydi. doktorların gelmesiyle ilk pansuman yapılmıştı. annem hala baygın ve kardeşim hala uyuyordu. ambulansa bindik. abim ve amcam şoförün yanına oturdu. ben, babam, kucağındaki kız kardeşim ve annem arka taraftaydık. annem hala baygındı. şokta olduğunu söyledi sağlıkçılar. ellerini sağa sola savuruyordu. kardeşimse uyuyordu (?) babam koluma dokunuyordu; "burası mı acıyor evlat?" diye sorduğunda "evet" diyordum. ankara numune hastanesi'ne götürene kadar bir anneme bakıyor bir de kardeşimin ayaklarına dokunuyordum. hastaneye varınca abimle yan yana iki sedyede attılar dikişlerimizi. onun kafasına, benimse sol yüzüme. doktorlar benim için; "ne cesur çocuk bu, hiç sesi çıkmıyor" demişler. annemi ve kardeşimi düşünüyordum o sıra ben. sonra sol kolumu alçıya aldılar. babamın da kolu çatlamış ve parmağı kırılmıştı. amcamın da kolu kırıktı ve gayet sağlıklıydı. aynı odada kaldık abimle. babamla amcam da hep koşuşturdular hastanede. babam bizim teleşımızdan kendine baktırmamış bile. baba işte! annem hala baygındı, yoğun bakıma almışlar. kardeşimi soruyordum babama, iyi olduğunu söylüyordu hep. bir kaç gün sonra abim ve ben, ankara'daki amcamızın kızının evine taburcu edildik. emine abla çok iyi ilgilendi bizle. hele eşi saffet abi, bir an bile ayrılmadı hastaneden. her gün telefonla arayıp soruyordu, hastaneden bilgi alıyordu emine abla. annem yoğun bakımdan çıkmış kızını soruyormuş. bir iki gün sonra tekrar telefon sesine uyandım. emine abla memleketten birisiyle konuşuyordu. duyduğum şey sadece "evet, küçük kızı kaybettik." oldu. ben yattığım yerde sadece gözlerimi ölesiye kapatabildim, sesimi çıkaramadım. anneme söylememişler. memleketteki halamın yanına gönderdiklerini söylemişler. yıllar sonra her gün aynaya baktığımda onu o son haliyle uyurken görüyorum. bu yaranın vücudumun neresinde olduğu hakkında hala hiçbir fikrim yok.

yaralarım; bacaklarımda 5 nokta 1 tane orta boy çiziğim kollarımda 1 çizik 2 yanık, karnımda da 3 benek yanık izlerim var sürekli rahat durmayıp erkek bir çocuğu gibi bir yerlerden atlayıp durduğum için bunlar benim hediyelerim not: kolumun 1 çizik ve yanıpını manyak kuzenim yaptı çakmakla ben ilk defa birşey yapmadım sadece sonra onu dövdüm o kadarcık

sol el bileğimin içinde ütü izi var. bir de biri sol bacağımın içi biri kasığım olmak üzere iki tane benimi aldırmıştım. kasık belli olmasa da bacağımdakinin dikişleri sayılır halde ve mor. keşke olmasa ama var ve artacak gibi de.

dudağımda dikiş izi var ama çok dikkatli bakılmadıkça farkedilmiyor. tır çarpmıştıda. onun dışında öyle çok belirgin bir iz yok vücudumda.

vücudunda hiç dikiş izi olmayan var mı?

küçükken abim hastaydı babam hastaneye götürcekti ben de gittim onlarla.hastane çocuklar için eğlenceli bir yer değil haliyle benim de canım sıkılmıştı.hastanenin bir duvarı vardı çok turmanılası bir yerdi.bende tırmandım tamamen üstüne çıktığım gibi yere yapıştım çeneme 2 dikiş atmışlardı.o gün anladım ki zirve iyi bir yer değil. (bkz:hastane duvarından düşüp hastaneye girip dikiş attırmak)

allerjim neymiş diye araştırmak için bacağımdan parça alınmıştı boncuk kadar bir delik var bi de kırık camlı bir demir kapı vardı kırık olan camdan elimi uzatıp kapıyı açmaya çalışırken bileğim kesilmişti herkes kendimi jiletledim sanıyodu aq niye yapayım öyle bi şey

apandisit ameliyatı dikiş izi var. bir de o orospu çocuğunun bıraktığı yaralar var...

kıçımdan kıl dönmesi ameliyatı oldum. kuazimodo gibi kıç lobum var. :(

kafamda 10 dan fazla dikiş izi var .

5 yaşındayken babam dolma teker bisiklet almıştı. sürmeyi ögretirkende arkadan tutuyodu, bende yavaş yavaş sürüyordum. hayatımın en güzel günüydü. ondan sonra hiç birşey eskisi gibi olmadı zaten... ikinci gün yine aynı şekilde sürerken bı yokuşa geldik, bende arkamda dağ gibi babam var diye yokuş aşağı gücümün yettiği kadar pedalladım. harika gidiyordum taki arkama bakana kadar. ben yokuşun sonuna geldiğimde babam yukarda gülüyordu. bende heyecan yaptım çalıların içine uçtum. hala 20-30 tane izi var vücudum da. bu babama güvenmeme engel olmadı ve yüzmeyi de ondan öğrendim. beni tuttu çocuk havuzuna fırlattı. hayvan herif karşıya kadar fırlattığı için kafamı havuzun kenarına vurdum ve 12 dikiş yedim. canım babam. (bkz: bu hayatta babaya bile guvenilemeyeceği gerçeği)

vücut temiz kalp paramparça...

kalbim yaralı sayılıyor mu :(

meraklı bi çocuktum, annem yemek yaparken tezgaha kurulur izlerdim. makarna suyunu koluma döktüm izi hala vardır..

18 yaşındayım ve hayatımda ilk defa bu sabah uyandığımda dudağımın kenarında uçuk çıktığını gördüm garip hissediyorum